Ook dit schooljaar zien we dat het aantal ondersteuningsvragen vanuit de scholen gestaag blijft toenemen. Onderstaande grafiek toont de evolutie van het aantal ondersteuningsvragen sinds september 2018. Onze omkadering volgde deze stijging echter niet. Dit maakt dat zowel de planning van de ondersteuners als de kwaliteit van de ondersteuning steeds meer onder druk komen te staan. We doen graag nogmaals een oproep om samen te kijken naar prioritering, om zo een maximaal effect op de klasvloer te kunnen realiseren.
(lees verder onder de afbeelding)
Door het grote aantal ondersteuningsvragen wordt de kans steeds groter dat er meerdere aangemelde leerlingen in één klas zitten. In dat geval is het noch efficiënt, noch effectief om de ondersteuning alleen of hoofdzakelijk vanuit de individuele ondersteuningsvragen te benaderen. Ook de leervragen van de leerkrachten gaan dan vaak over het vormgeven van redelijke aanpassingen in de klas in het algemeen, in plaats van voor elke leerling apart. Deze werkwijze past volledig binnen het UDL-denken.
Dit betekent dan ook dat de ondersteuning automatisch meer op leerkrachtniveau zal plaatsvinden. Ondersteuner en leerkracht denken samen na over welke redelijke aanpassingen een meerwaarde kunnen betekenen in de klas en hoe deze het best geïmplementeerd kunnen worden. Door met de leerkracht samen te werken in functie van meerdere leerlingen tegelijk, kunnen de kostbare ondersteuningsuren zo efficiënt mogelijk worden ingezet. Het zorgt er daarnaast ook voor de dat effecten van de ondersteuning gemakkelijker in de school geborgd kunnen worden.
We willen de scholen blijven oproepen om aandacht te hebben voor deze effecten van de ondersteuning en hier binnen de eigen werking mee aan de slag te gaan. Wanneer ondersteuners zich misbaar kunnen maken, is het mogelijk om verder in te zetten op nieuwe ondersteuningsvragen en op vragen waar een hogere intensiteit wenselijk is. Dit komt de kwaliteit van de ondersteuning en dus de effecten voor de scholen alleen maar ten goede.
Lees ook: